Historia Gentis Langobardorum

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Historia gentis Langobardorum
Información cheneral
Autor	Pavlo Diacono
Chenero literario	Historia
Versión orichinal en latín
Títol orichinal	Historia Gentis Langobardorum
Calendata de publicación	Sieglo VIII
Traducción ta l'aragonés
Traductor	Escuela herediana
País	Aragón

A Historia gentis Langobardorum (en aragonés Historia d'os Longobardos) ye a tuca d'a obra de Pavlo Diacono, escrito a fins d'o sieglo VIII.

Ye una historia incompleta de seis libros escrita dimpués de l'anyo 787 u, como muito en l'anyo 796, talment en Montecassino. Abraca a historia d'os longobardos dende l'anyo 586 dica a muerte d'o rei Liutprando en 743, y ofreixe muitas informacions sobre l'Imperio Bizantín, os Francos y atros pueblos. A historia ye contata dende o punto de vista d'un Longobardo con argüelloso d'o suyo pueblo, y ye especialment valiosa pa conoixer as relacions entre francos y longobardos. Pavlo Diacono fació servir como fuents l' Origo gentis Langobardorum, o Liber pontificalis, a historia perdita de Secundus de Trento, y os anals perditos de Benavent; Interpretó librement elementos d'as obras de Beda, Gregorio de Tours y Isidoro de Seville.